یقین

3.در آیاتی از قرآن از مجرمین سوال میشود که چرا شما در آتش سقر افتاده ای؟ آنها در جواب اقرار میکنند که ما اهل نماز و اطعام مساکین نبودیم. در آیات مشخص است که کسی آنها را بخاطر نماز بجا نیاوردن به جهنم نینداخته است، بلکه آنها خودشان اقرار میکنند که نماز بجا نیاوردن و عدم اطعام مساکین باعث تنزل نفس آنان تا حد سقوط در جهنم و سقر شده است. خدا به نتایج نگاه میکند و نه به ظواهر.

مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿۴۲﴾چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد (۴۲)

 قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿۴۳﴾گویند از نمازگزاران نبودیم (۴۳)

 وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿۴۴﴾و بینوایان را غذا نمى‏ دادیم (۴۴)

 وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿۴۵﴾با هرزه‏ درایان هرزه‏ درایى میکردیم (۴۵)

وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿۴۶﴾و روز جزا را دروغ مى ‏شمردیم (۴۶)

 حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿۴۷﴾تا به یقین رسیدیم (۴۷)

آیه آخری میفرماید که:  حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ؛  طبق این آیه ، هر فردی، چه خوب ، چه بد؛ بالاخره روزی به یقین میرسد. یکی در لحظات مرگ و دیگری در حین زندگی. رسیدن به یقین در لحظات مرگ بیفایده است. مهم این است که در طول زندگی به یقین برسید. تنها با عبادت خدای مهربان میتوان به یقین رسید.

وَاعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّى یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ ﴿۹۹﴾

و پروردگارت را پرستش کن تا اینکه به یقین برسی (۹۹)

بعضی ها در این آیه یقین را به مرگ ترجمه کرده اند که اشتباه است. یقین در حین مرگ اجباری است و بدرد نمیخورد. باید در طول زندگی آنقدر خدا را عبادت کرد تا که نسبت به وجود خدا و یکتایی او به یقین برسید و اطمینان کامل پیدا کنید. با تفکر و دلایل تنها نمیتوان اطمینان پیدا کرد، بلکه تفکر باید با عبادت خدا همراه باشد.