جهنم

15.یهودیها فکر میکردند که جهنم برای آنها همیشگی نیست. میگفتند که آنها به مقدار گناهی که کرده اند در جهنم می سوزند ، بعد از آتش بیرون آورده میشوند و وارد بهشت میشوند! این ایده بعد از مدتی در میان مسلمانان هم رواج پیدا کرد و احادیث زیادی در این مورد یافت میشود؛ هر کسی وعده نجات از جهنم را به پیروان حزب خویش داده است. اما خدای قادر متعال دقیق تر این حرفهاست. کسی که استحقاق بهشت را داشته باشد ، مستقیم بدون عذاب وارد بهشت خواهد شد و کسی هم که استحقاق جهنم را داشته باشد ، برای همیشه وارد جهنم خواهد شد. خدای قادر متعال لفظ خالدین (ابدی) را برای جهنمی ها بکار میبرد و این نشان میدهد که کسی که وارد جهنم شود ، دیگر بیرون بیا نیست.

وَقَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّامًا مَعْدُودَةً قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْدًا فَلَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۸۰﴾

و گفتند جز روزهایى چند هرگز آتش به ما نخواهد رسید بگو مگر پیمانى از خدا گرفته اید که خدا پیمان خود را هرگز خلاف نخواهد کرد یا آنچه را نمیدانید به دروغ به خدا نسبت مى‏ دهید (۸۰)

بَلَى مَنْ کَسَبَ سَیِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿۸۱﴾

آرى کسى که بدى به دست آورد و گناهش او را در میان گیرد پس چنین کسانى اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود (۸۱)

وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿۸۲﴾

و کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏ اند آنان اهل بهشتند و در آن جاودان خواهند ماند (۸۲)

خدا در اقوال خویش بسیار جدی است و در حرفهایش صادقتر از هر کسی است و واقعا به حرفهایش عمل میکند و با کسی شوخی ندارد. کسانی که وارد جهنم شوند، برای همیشه در آنجا خواهند ماند؛ محال است که آنها وارد بهشت شوند.

فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ ﴿۴۷﴾

پس مپندار که خدا وعده خود را به پیامبرانش خلاف مى ‏کند که خدا شکست‏ ناپذیر انتقام‏گیرنده است (۴۷)

یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَبَرَزُوا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿۴۸﴾

روزى که زمین به غیر این زمین و آسمانها [به غیر این آسمانها] مبدل گردد و [مردم] در برابر خداى یگانه قهار ظاهر شوند (۴۸)