حرام و حلال

33.کسی حق ندارد که حلالی را حرام کند. در زمان پیامبر، اعراب جاهلی ازدواج با زن طلاق داده شده پسرخوانده را حرام میدانستند. اما خدا برای ابطال این حکم جاهلی، پیامبر محمد را مجبور کرد تا با زن طلاق داده شده پسر خوانده اش ازدواج کند.

وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَیْهِ أَمْسِکْ عَلَیْکَ زَوْجَکَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِی فِی نَفْسِکَ مَا اللَّهُ مُبْدِیهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَیْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاکَهَا لِکَیْ لَا یَکُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ حَرَجٌ فِی أَزْوَاجِ أَدْعِیَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا ﴿۳۷﴾

و آنگاه که به کسى که خدا بر او نعمت ارزانى داشته بود و تو [نیز] به او نعمت داده بودى مى گفتى همسرت را پیش خود نگاه دار و از خدا پروا بدار و آنچه را که خدا آشکارکننده آن بود در دل خود نهان میکردى و از مردم مى‏ ترسیدى با آنکه خدا سزاوارتر بود که از او بترسى پس چون زید از آن [زن] کام برگرفت [و او را ترک گفت] وى را به نکاح تو درآوردیم تا [در آینده] در مورد ازدواج مؤمنان با زنان پسرخواندگانشان چون آنان را طلاق گفتند گناهى نباشد و فرمان خدا صورت اجرا پذیرد (۳۷)

 مَا کَانَ عَلَى النَّبِیِّ مِنْ حَرَجٍ فِیمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا ﴿۳۸﴾

بر پیامبر در آنچه خدا براى او فرض گردانیده گناهى نیست [این] سنت‏ خداست که از دیرباز در میان گذشتگان [معمول] بوده و فرمان خدا همواره به اندازه مقرر [و متناسب با توانایى] است (۳۸)

حتی خود پیامبر محمد بخاطر ترس از اینکه مردم بخاطر ازدواج با زن طلاق داده شده پسرخوانده اش، آبرویش را نبرند، سعی کرد که آن دو را دوباره به زندگی مشترک برگرداند ولی بیفایده بود. خدای حکیم مهربان در آیه پیامبر را مورد خطاب قرار میدهد و او را بخاطر ترس از مردم، مورد سرزنش قرار میدهد. این داستان نکته جالبی در بر دارد. حتی خود پیامبر هم نمیتواند حلالی را حرام سازد. اگر قدرت و صدق کلام خدا نباشد، نمیتوان از بعضی رسوم جاهلیت نجات یافت. خود پیامبر نمیتواند حلالی را حرام سازد. این مورد ثابت میکند که کلیه احادیثی که  در مورد حرام سازیها از پیامبر نقل شده است؛ بطور کلی باطلند. پیامبر هم مثل سایر مردم یک بشر بود و قدرت و توانایی خیلی از حرام سازیها را نداشت و فقط از آنچه که خدا نازل میفرمود؛ پیروی میکرد.